حیوانات منقرض شده

1.تيرانوزاروس ركس (انقراض: ۶۵ مليون سال قبل)

تيرانوزاروس ركس يكي از بزرگترين جانوران گوشت خوار است كه تا به حال روي زمين زندگي كرده است. بلندي اين حيوان (از سر تا دم) به بيش از ۱۳ متر و قد آن به ۵ متر مي رسيد و احتمالاً حدود ۷ تن هم وزن داشته است. تيرانوزاروس هم مانند ساير دايناسورهاي هم خانواده ي خود حيوان گوشت خواري بود كه بر روي دو پا راه ميرفت با جمجمه اي بسيار بزرگ كه تعادل آن را به كمك دمي بسيار بلند و سنگين حفظ مي كرد. در مقايسه با پاهاي بلند و بسيار قوي عقبي، پا هاي جلويي اين حيوان بسيار كوچك بودند و تنها دو انگشت داشتند.
فسيل تي ركس در شمال آمريكا و در صخره هايي كه در اواخر دوره ي كرتاسه تشكيل شده اند، پيدا شده يعني بين ۶۵٫۵ تا ۶۸٫۵ مليون سال پيش. اين حيوان يكي از آخرين دايناسورهايي است كه قبل از انقراض دوران سوم كرتاسه وجود داشته است. بيش از ۳۰ گونه ي مختلف تي ركس شناسايي شده كه بعضي از آنها اسكلت هاي نسبتاً كاملي داشته اند. برخي محققان علاوه بر اسكلت، بافت نرم هم يافته اند. فراواني مواد فسيلي به محققان امكان داده است تحقيقات قابل توجهي در بسياري از جنبه هاي زيست شناسي اين حيوان، از جمله تاريخچه ي زندگي وبيو مكانيك آن انجام دهند.
2. كواگا: نيمي گورخر نيمي اسب ( انقراض از سال ۱۸۸۳ ميلادي)

كواگا، يكي از مشهور ترين حيوانات منقزض شده ي آفريقايي، از زير گونه هاي گورخر دشت هاي آفريقا بود كه زماني به تعداد زياد در ايالت كيپ و بخش هاي جنوبي ايالت آزاد ارنج در آفريقا يافت مي شد. اين حيوان به خاطر داشتن خط هاي مشخص، تنها در نيمه ي جلويي بدن ، از ساير گورخر ها قابل تمايز بود. در قسمت مياني راه هاي روي بدن حيوان محو مي شدند و راه هاي تيره تر پهن تر مي شدند و نهايتاً قسمت عقبي بدن حيوان قهوه اي ساده بود. اسم اين حيوان يك كلمه ي قبيله اي آفريقايي به معني گورخر است. اين اسم نوعي نام آوا است چون گفته مي شود كه شبيه صداي كواگا است.
اين حيوان در اصل به عنوان يك گونه ي مستقل به نام اكواس كاگا در سال ۱۷۸۸ طبقه بندي شده بود. در طول۵۰ سال بعد از آن گورخر هاي بسياري توسط طبيعت شناسان وسياحان معرفي شدند. به خاطر تنوع زيادي كه در طرح پوست اين حيوان وجود دارد ( هيچ گورخري شبيه ديگري نيست) دانشمندان طبقه بندي با تعداد زيادي از گونه هاي مختلف مواجه شدند و هيچ راهي هم وجود نداشت كه مشخص كند كدام يك گونه ي اصلي ، كدام زير گونه و كدام گونه هاي مختلف طبيعي هستند. بسيار پيش از اينكه اين سردرگمي حل شود، كواگا تا بخاطر گوشت، پوست و خوراك ذخيره در انبارهاي خانگي ، تا حد انقراض شكار شده بود. احتمالاً آخرين كواگاي آزاد تا اواخر دهه ي ۱۸۷۰ شكار شده بود وآخرين نمونه در اسارت در تاريخ ۱۲ اگست ۱۸۸۳ در موزه ي آرتيس مجيسترا در شهر آمستردام درگذشت. كواگا اولين موجود منقرض شده اي بود كه بر روي DNA او آزمايش انجام شد. آخرين تحقيقات ژنتيكي مشخص كرده اند كه كواگا يك گونه ي مستقل نبوده بلكه از نژاد گورخر انشعاب يافته.

 
3. تاي لاسين: ببر تاسماني ( انقراض از سال ۱۹۳۶ ميلادي)

تاي لاسين بزرگترين جانور گوشت خوار كيسه دار در دوران مدرن بود. اين جانور بومي استراليا و گينه نو بود و تصور مي شود كه در قرن بيستم منقرض شد. در نزد عموم به نام ببر تاسماني ( به خاطر پشت راه راه) و همچنين گرگ تاسماني و در محاوره به نام ببر تاسي يا تازي شناخته شده است. او آخرين گونه از نژاد خود بود.
تاي لاسين در سرزمين اصلي خود استراليا، هزاران سال قبل از اينكه اروپاييان در آن قاره مستقر شوند منقرض شده بود؛ اما در جزيره ي تاسمانيا زنده مانده بود. شكار گسترده و پاداش براي آن دليل اصلي انقراض آن بوده اما بيماري، آمدن سگ ها و تجاوز انسان به زيست گاه آنها ميتواند از جمله ساير عوامل موءثر باشد. با وجود اينكه اين حيوان رسماً به عنوان منقرض معرفي شده اما هنوز گزارش مي شود كه ديده شده.

 
4. گاو دريايي استلر: جانور بي دفاع ( انقراض از سال ۱۷۶۸ ميلادي)

اين حيوان كه قبلاً در سواحل آسياتيك درياي حاشيه ي اقيانوس آرام، از ژاپن تا كاليفرنيا پيدا شده بود، درسال ۱۷۴۱ توسط طبيعت شناس جورج استلر كشف شد. گاو درياي تا حدود ۸ متر رشد مي كرد و حدوداً ۳ تن وزن داشت. بسيار بزرگتر از نهنگ هاي كوچك دريايي بود و تقريباً شبيه يك خوك آبي بسيار بزرگ با دست هايي تنومند و دمي شبيه نهنگ بود. بر اساس گفته هاي استلر †اين حيوان هرگز به ساحل نمي آيد و هميشه درون اب زندگي ميكند. پوست بدنش مثل درخت بلوط سياه و ضخيم است. سرش در مقايسه با بدن كوچك است ، دندان ندارد ولي به جاي آن دو استخوان سفيد تخت يكي در بالا و يكي در پايين دارد.†با توجه به سرعتي كه آخرين گروه آنها از بين رفت، احتمالاً ورود انسان ها به منطقه دليل انقراضاين حيوان بوده است. هنوز هم گزارش هاي پراكنده اي ازديده شدن يك حيوان گاو شكل دريايي در درياهاي حاشيه ي اقيانوس آرام و گرينلند وجود دارد بنابراين احتمال دارد كه هنوز گروه كوچكي از اين حيوان وجود داشته باشند ولي اين مسأله هنوز ثابت نشده است.
5. گوزن ايرلندي: بزرگترين گوزني كه تا به حال وجود داشته (انقراض حدود ۷۷۰۰ سال قبل)

الك ايرلندي يا گوزن بزرگ، در اوراسيا از ايرلند تا شرق درياچه ي بايكال مي زيست. عمر جديد ترين بقاياي به دست آمده از اين حيوان تا ۷۷۰۰ سال پيش تخمين زده مي شود. اين حيوان به خاطر اندازه ي بسيار بزرگش (حدود۲٫۱متر ارتفاع تا شانه) و به ويژه بخاطر داشتن بزرگترين شاخ ها معروف است (حداكثر ۳٫۶۵ متر پهناي شاخ ها و حدود ۴۰ كيلو وزن آنها بوده است).
بحث در مورد دليل انقراض آنها بيشتر بر روي اندازه ي شاخ هايشان متمركز است. برخي معتقدند شكار بوسيله ي انسان عامل اصلي انقراض گوزن ايرلندي است همان طور كه در مورد بسياري از بزرگ جانداران ماقبل تاريخ صحت دارد؛ اما اين فرضيه نيز وجود دارد كه اندازه ي بسيار بزرگ شاخ ها باعث محدوديت حركتي نرها در مناطق جنگلي مي شد يا اينكه در هر صورت اين شاخ ها به درستي با محيط تطابق نيافتند. در هر صورت، شواهد شكار بي رويه مبهم است وگوزن ايرلندي به عنوان موجودي كه درپهناي يك قاره زندگي ميكرده مي توانسته همراه با انسان تكامل بيابد و با حضور انسان ها خو بگيرد.
6. ببر خزري سومين گونه ي بزرگ در جهان ( انقراض از سال ۱۹۷۰ ميلادي)

ببر خزري يا ببر ايراني غربي ترين زير گونه ي ببر است كه در ايران، عراق، افغانستان، تركيه، مغولستان، قزاقستان، قفقاز، تاجيكستان، تركمنستان و ازبكستان پيدا مي شد تا اينكه بظاهراً در دهه ي ۱۹۷۰ ميلادي منقرض شد. ببر خزري سوين ببر بزرگ جهان از بين تمام گونه هاي شناخته شده ي ببرها بود.
بدن اين زيرگونه بسيار ستبر و كشيده بود با پاهايي قوي، پنجه هايي پهن و بزرگ و چنگالهايي بلند. گوش هاي اين حيوان كوتاه و كوچك بودند و بر روي نوك آنها مويي وجود نداشت. روي گونه ها پوشيده از مو بود و موي بقيه جاهاي بدن بلند و ضخيم بود. رنگ اين حيوان شبيه ببر بنگال بود. جنس نر اين حيوان بسيار بزرگ بود و بين ۱۶۹ تا ۲۴۰ كيلو وزن داشت. جنس ماده چندان بزرگ نبود و حدود ۸۵ تا ۱۳۵ كيلوگرم وزن داشت. هنوز هم گاهي ادعا ميشود كه اين ببر ديده شده است.
7. اروچس: نوعي گاو بسيار بزرگ ( انقراض از سال ۱۶۲۷ ميلادي)

يكي از مشهور ترين حيوانات منقرض شده ي اروپا اروچ يا اروس نوعي گاو بسيار بزرگ بودند كه ابتدا درحدود دو مليون سال قبل در هندوستان بوجود آمدند و سپس به خاور ميانه، آسيا و حدود ۲۵۰۰۰۰ سال پيش به اروپا رسيدند.
در قرن ۱۳ ميلادي محدوده ي اين حيوان به لهستان ، ليتواني ، مولداوي، ترانسيلوانيا و پروس شرقي رسيد. حق شكار حيوانات بزرگ بر روي هر ملكي محدود به اشراف و به تدريج خانواده سلطنتي بود. همچنان كه جمعيت اروچس كاهش يافت است ، شكار متوقف شد اما دادگاه سلطنتي هنوزبه شكار بان هايي احتياج داشت تا زمين هاي باز براي چريدن حيوان وجود داشته باشد. اين شكار بان ها درازاي خدمات خود از پرداخت ماليات معاف بودند وشكار غير قانوني حيوان حكم اعدام داشت. در سال ۱۵۶۴ شكار بان ها مي دانستند كه بر اساس آمار سلطنتي تنها ۳۸ حيوان باقي مانده است. آخرين اروچس كه ماده بود در سال ۱۶۲۷ در جنگلي در لهستان درگذشت. جمجمه ي اين حيوان هم اكنون درشهر استكهلم سوئد است.
8.ماهي گيرك بزرگ: بزرگترين پرنده در نوع خود ( انقراض از سال ۱۸۴۴ ميلادي)

ماهي گيرك بزرگ تنها گونه از خانواده ي ماهي گيرك هاي غير پرنده ي بزرگ اقيانوس اطلس است كه تا زمان هاي اخير زنده مانده بود، اما امروزه منقرض است. اين جانور همچنين به نام پنگوئن نيز معروف بوده است.
ماهي گيرك غير پرنده ي بزرگ با قدي حدود ۳۰ تا ۳۴ سانتي متر و وزني حدود ۵ كيلوگرم در دسته هاي بسياردر جزيره هاي شرق كانادا، گرين لند، ايسلند، نروژ، ايرلند وبريتانيا پيدا مي شد. اما نهايتاً در اثر شكار بي رويه منقرض شد. بقاياي يافته شده در فلوريدا مشخص كرده اند كه تا قرن ۱۴ ميلادي اين پرنده ها گاهي با توجه به خطرات موجود، در زمستان به سرزمين هاي جنوبي مي رفتند.
9. شير غار: يكي از بزرگترين شير هايي كه تا به حال وجود داشته است ( انقراض ۲۰۰۰ سال قبل)

بر اساس يافته ها از فسيل جانور و نقاشي هاي ماقبل تاريخ، شير غار كه به عنوان شير غار اروپايي يا اوراسيايي هم شناخته شده است، گونه اي منقرض شده از شير است. اين گونه بسيار بزرگ بوده است. بلندي قد يك شير نر بالغ كه بقاياي آن در سال ۱۹۸۵ درآلمان پيدا شد تا شانه ۱٫۲ متر و طول بدنش بدون احتساب دم ۲٫۱ متر بود يعني حدوداً ۵ تا ۱۰ درصد بزرگ تر از شير هاي امروزي. احتمالاً حدود ۱۰۰۰۰ سال پيش و در دوره ي يخبندان منقرض شده ، البته نشانه هايي نيز وجود دارد كه تا ۲۰۰۰ سال پيش هم در بالكان وجود داشته است.
10. دودو: نمونه ي اوليه از گونه هاي منقرض شده ( انقراض از اواخر قرن ۱۷ ميلادي)

دودو يك مرغ غير پرنده بود كه در جزيره ي موريتاني زندگي مي كرد. قد اين پرنده كه از خانواده ي كبوتران بود به حدود يك متر مي رسيد، از ميوه ها تغذيه مي كرد و لانه ي خود را روي زمين مي ساخت. دودو از نيمه يا اواخر قرن ۱۷ ميلادي منقرض شده است. معمولاً از آن به عنوان نمونه ي اوليه از گونه هاي منقرض شده استفاده مي شود چون انقراض آن در زمان تاريخ مدون بشر اتفاق افتاد و مستقيماً ناشي از فعاليت هاي انساني بود. صفت †مرده مثل دودويعني صد درصد مرده. و جمله ي †راه دودو را رفتن†يعني منقرض يا منسوخ شدن يا تبديل شدن به چيزي از گذشته

1.تيرانوزاروس ركس (انقراض: ۶۵ مليون سال قبل)

تيرانوزاروس ركس يكي از بزرگترين جانوران گوشت خوار است كه تا به حال روي زمين زندگي كرده است. بلندي اين حيوان (از سر تا دم) به بيش از ۱۳ متر و قد آن به ۵ متر مي رسيد و احتمالاً حدود ۷ تن هم وزن داشته است. تيرانوزاروس هم مانند ساير دايناسورهاي هم خانواده ي خود حيوان گوشت خواري بود كه بر روي دو پا راه ميرفت با جمجمه اي بسيار بزرگ كه تعادل آن را به كمك دمي بسيار بلند و سنگين حفظ مي كرد. در مقايسه با پاهاي بلند و بسيار قوي عقبي، پا هاي جلويي اين حيوان بسيار كوچك بودند و تنها دو انگشت داشتند.
فسيل تي ركس در شمال آمريكا و در صخره هايي كه در اواخر دوره ي كرتاسه تشكيل شده اند، پيدا شده يعني بين ۶۵٫۵ تا ۶۸٫۵ مليون سال پيش. اين حيوان يكي از آخرين دايناسورهايي است كه قبل از انقراض دوران سوم كرتاسه وجود داشته است. بيش از ۳۰ گونه ي مختلف تي ركس شناسايي شده كه بعضي از آنها اسكلت هاي نسبتاً كاملي داشته اند. برخي محققان علاوه بر اسكلت، بافت نرم هم يافته اند. فراواني مواد فسيلي به محققان امكان داده است تحقيقات قابل توجهي در بسياري از جنبه هاي زيست شناسي اين حيوان، از جمله تاريخچه ي زندگي وبيو مكانيك آن انجام دهند.
2. كواگا: نيمي گورخر نيمي اسب ( انقراض از سال ۱۸۸۳ ميلادي)

كواگا، يكي از مشهور ترين حيوانات منقزض شده ي آفريقايي، از زير گونه هاي گورخر دشت هاي آفريقا بود كه زماني به تعداد زياد در ايالت كيپ و بخش هاي جنوبي ايالت آزاد ارنج در آفريقا يافت مي شد. اين حيوان به خاطر داشتن خط هاي مشخص، تنها در نيمه ي جلويي بدن ، از ساير گورخر ها قابل تمايز بود. در قسمت مياني راه هاي روي بدن حيوان محو مي شدند و راه هاي تيره تر پهن تر مي شدند و نهايتاً قسمت عقبي بدن حيوان قهوه اي ساده بود. اسم اين حيوان يك كلمه ي قبيله اي آفريقايي به معني گورخر است. اين اسم نوعي نام آوا است چون گفته مي شود كه شبيه صداي كواگا است.
اين حيوان در اصل به عنوان يك گونه ي مستقل به نام اكواس كاگا در سال ۱۷۸۸ طبقه بندي شده بود. در طول۵۰ سال بعد از آن گورخر هاي بسياري توسط طبيعت شناسان وسياحان معرفي شدند. به خاطر تنوع زيادي كه در طرح پوست اين حيوان وجود دارد ( هيچ گورخري شبيه ديگري نيست)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: